Isga Collective trae nas redes Martin Codax

 

O Miraxes do pasado sábado 19  achegounos dende as augas da ría de Vigo a Isga Collective, un proxecto interdisciplinar que aúna música, danza, videocreación e poesía. “A redeira”, o seu primeiro traballo publicado en 2005, inspírase nas cantigas de Martin Codax nunha combinación de vangarda e tradición musical que envolve de contemporaneidade a lírica medieval.  

A redeira é a primeira referencia discográfica editada baixo o selo vigués Sul Producciones e o espectáculo púidose ver en citas como o Ciclo Martin Codax no Verbum xunto a outros traballos como a vídeo creación Sete cantigas, sete mulleres, ou a Gala Implicate! 

O colectivo, formado por Isaac Garabatos, Mónica de Nut, Jesús Andrés, David González, Lorena Freijeiro e Patricia Argüelles, xa anda a traballar nun novo proxecto arredor das poetas galegas. A súa páxina ten unha sección de descarga de vídeos e temas como:

                                                                  “Lúa”

                                                            “Mandadei”

http://color=#000000

                                                             “Redeira”

http://color=#000000

                                                              “Ai ondas”

Entradas relacionadas:

As cantigas de Martin Codax

Outros recursos:

Portal de Martin Codax no Centro Virtual Cervantes 

Cantigas de Martin Codax

Logo de que o grupo de 2ºAE vise durante as primeiras semanas de curso a Lírica Galego-Portuguesa Medieval, agora é a quenda dos grupos de 3º. É ben sabido que as cantigas naceron para seren cantadas mais os nosos cancioneiros medievais carecen de notación musical. Houbo que agardar á azarosa descuberta do Pergamiño Vindel en 1914 para coñecer as únicas mostras que se encontraron até hoxe da canción profana galaico-portuguesa xunto coas sete cantigas de amor de Don Dinís achadas no Pergamiño Sharrer.

Para facérmonos unha idea de como poderían soar as cantigas na altura, o Grupo de Música Antiga Martin Codax interpreta a cántiga “Mandad’hei comigo”.

Mandad’hei comigo
ca ven meu amigo:
e irei, madr’, a Vigo!

Comigu’hei mandado,
ca ven meu amado:
e irei, madr’, a Vigo!

Ca ven meu amigo
e ven san’e vivo:
e irei, madr’, a Vigo!

Ca ven meu amado
e ven viv’e sano:
e irei, madr’, a Vigo!

Ca ven san’e vivo
e del-Rei, amigo:
e irei, madr’, a Vigo!

Ca ven viv’e sano
e del-Rei privado:
e irei, madr’, a Vigo!